Η έκφραση προηγμένη τεχνουργία [Τεχνουργία: σχηματισμός δια τεχνικών μέσων, περίτεχνη δημιουργία] αντί της προηγμένης τεχνικής ή τεχνολογίας χρησιμοποιείται για να υποδηλωθεί η διαφορά -σχεδόν η αποκοπή- των σύγχρονων τεχνητών συστημάτων τόσο από τη (δυτική) τεχνική όσο και από τη φιλοσοφική της βάση. Τα συστήματα αυτά φαίνεται να επικαλύπτουν τις προηγηθείσες μηχανικές-τεχνικές μεθόδους όπως και τις συνθετικές αναπαραστατικές μεθόδους.
Μέσω της προηγμένης τεχνουργίας θεωρούμε τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, τις πτυχές του, τις διαδικασίες και, ιδίως, τους όρους του, όπως εμφανίζονται στις ημέρες μας. Το παρελθόν, σύμφωνα με την οπτική μας γωνία, είναι εκείνο των μηχανικών-τεχνικών μεθόδων, των μηχανικών ανάλογων του ανθρώπου, μιας μηχανικής μεταφοράς των μέτρων του στα έργα της Αρχιτεκτονικής. Δίχως να στραφούμε στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό κάποιας ειδικής κατηγορίας κτιρίων ή στις θεωρήσεις του από κάποιες συγκεκριμένες σχολές, επιχειρούνται βαθιές τομές στον χρόνο, ώστε να γίνουν διακριτά, στην ευρύτερη δυνατή βάση, τα φαινόμενα της "βύθισης" του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού στα διανοιγόμενα πεδία της προηγμένης τεχνουργίας.
Κινούμενοι από τα πρότυπα των μηχανών στην προηγμένη τεχνουργία, από την προηγμένη τεχνουργία στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στον άνθρωπο, ερωτούμε: Με ποιους τρόπους η μηχανική-τεχνική λογική και η μετεξέλιξή της ως προηγμένη τεχνουργία οροθετούν τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό; Το θεμελιώδες αυτό ερώτημα συναρτάται με το διαρθρωτικό και κρίσιμο για την έρευνα ερώτημα για τον άνθρωπο: Πως στο εύρος των μεταβολών αυτών, στα όριά τους, ο άνθρωπος ως θεωρών, ως φυσική παρουσία και ως το ιδιαίτατο / ανοικειώτατο μεταξύ των υποκειμένων αναπαριστά -και χρονολογεί- τον περίγυρό του και τον εαυτό του, πως μετέχει στο αναπαριστάνειν;
Ενώ στα πεδία της προηγμένης τεχνουργίας οι λειτουργίες του γραπτού λόγου, οι ικανότητές του να μεταφέρει νοήματα, φαίνεται να αναστέλλονται, θεωρούμε ότι ο γραπτός λόγος μπορεί ακόμη να αποκαλύπτει κάποιες ουσιαστικές πτυχές αυτών των πεδίων.